BLOG: Een beschuitje met… jou.

Op de meest random momenten kan ik geprikkeld worden. Dan zie, ruik of hoor ik jou en denk ik “ik wil jou, nu”.

Het kan zijn dat ik je door en door ken, dat ik je naam pas vijf minuten weet of dat je een vreemde bent die ik waarschijnlijk nooit meer zal zien. Maar mijn lijf laat aan ales merken dat we elkaar met een reden kruisen.

Daar ben je

Soms zie ik je zitten. In de trein, op het terras of in de bibliotheek. Ik hoor je leuke lach over het terras en kan me niet inhouden, ik blijf naar je kijken. Dan heb ik moeite met het luisteren naar de gesprekken van mijn vrienden. In mijn hoofd kruisen onze blikken elkaar, jij voelt het ook… Je kijkt naar mij en dan naar het restaurant. Je hoeft niets te zeggen. Nadat je bent op gestaan ga ook ik naar binnen. Daar sta je me op te wachten. Samen belanden we in het toilet. Je duwt me zachtjes tegen de muur aan en drukt je lippen op die van mij. Mijn handen vinden hun weg door jouw haar.

De andere keer maken we oogcontact in de trein. De manier waarop jouw ogen die van mij aankijken… Ik kijk naar je vanaf een afstandje en dwaal af. Hoe zou het zijn om morgen naast jou wakker te worden?

Heel soms zie ik steeds wat meer van je. Dan zit ik in de bibliotheek een paar tafels van je af. In het begin zie ik alleen je rug. Ik vraag me af hoe de lijnen van je rug lopen onder je shirt. Je draait een stukje en ik zie nu ook je gespierde onderarmen. Beetje bij beetje zie ik meer van je. Stukje bij stukje zie ik je verschijnen. Tot ik me niet meer kan concentreren en ik alleen nog maar kan denken aan jou.

Af en toe ruik ik je voorbij komen. Ik loop door de stad en ruik ineens een walm van parfum. Niet de axe geur die we allemaal kennen, nee het is een lekkere geur. Eentje die mij direct doet omkijken. Wie ben jij? En waarom wil ik ineens de nek zoenen waarop deze goddelijke geur zit?

In een klap is het duidelijk. Je stond al die tijd al voor me. Tijdens een goed gesprek is het jouw manier van denken dat mij prikkelt. Opeens kijk ik anders naar je en kan ik voelen hoe het is om met m’n vingertoppen elk stukje van je lijf te verkennen. Als ik je haar nu zachtjes opzij veeg, met m’n vingers langs je wang streel. Via je nek naar je schouder. Zou jij dit ook willen?

Het is bij uitzondering wederzijds. Een swipe wordt een match. We hebben leuk app contact en we voelen allebei dat het goed zit. We spreken af. Het gevoel is er, keer honderd. We zoenen in de stad alsof er niemand anders op de wereld is. Het is een verlangen wat bijna niet te vullen is. Het verlangen om in elkaar op te gaan, om alles te ontdekken en wekenlang het normale leven te negeren. Het is jij en ik. Dit klopt gewoon.

Wanneer ik weer op die plekken kom kan ik dat gevoel weer eventjes voelen. Ik weet het zeker, binnenkort kom ik jou weer tegen.

Related Posts